Mbrojtje nga shpifjet dhe përgojimi!
Mbrojtje nga shpifjet dhe përgojimi!
Lavdia i takon Allahut Fuqiplotë, ndërsa salavatet qofshin mbi të Dërguarin e Tij salAllahu alejhi ue selem, familjen dhe shokët e Tij.
Fillimisht e këshilloj vetën, e pastaj edhe juve, me fjalën e
Allahut të Madhëruar, ku thotë:
وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى
“Dhe mos ju shty urrejtja ndaj ndonjë populli që të mos jeni të drejtë. Bëhuni të drejtë, se drejtësia është më afër devotshmërisë.” (Maide 8).
Duke u nisur nga ajeti Kur’anor: “O ju që keni besuar, nëse ndonjë i pandërgjegjshëm ju sjell ndonjë lajm, hulumtoni mirë, që të mos i bëni dëm ndonjë populli pa e ditur të vërtetën, e pastaj të pendoheni për atë që keni bërë.” (Huxhurat 6).
Si dhe duke pas parasysh këshillën e shejh Uthejmini, Allahu e mëshiroftë, ku thotë: “Njeriu e ka për detyrë ta mbrojë veten kur akuzohet për diçka që nuk e ka bërë. Nuk duhet të thotë: ‘Lëri ata që më akuzojnë, sepse i merr në llogaridhënie Allahu i Plotfuqishëm.’ Jo! Në hadith thuhet: ‘Allahu e mëshiroftë atë njeri që e mbron veten nga përgojimi (gibeti).”
Jemi detyruar të bëjmë një sqarim me gjitha akuzat që me janë bërë ndër vite, jo vetëm kaq, por edhe shpifje e manipulimet që janë bërë dijetarëve selefijinë, kërkueseve të dijes dhe masës se thjeshtë në përgjithësi.
Prej që ka ndodh fitnja, përafërsisht në vitin 2018 nuk kanë pushuar duke akuzuar pa fakte, duke rrejt, duke manipuluar, me të vetmin qëllim, me vetëdije apo vetëdije: “Qëllimi e arsyeton mjetin”. Pra, nuk kanë zgjedh mënyrë e as metodë veçse e kanë përdor kundër dijetarëve dhe ndaj meje.
Unë, që në fillim e mora në konsideratë këshillën e shejh Feuzanit, ku thotë: “Merrni shkaqet që ju bashkojnë dhe lëni shkaqet që ju përçajnë”, dhe dëshmia për këtë është në këtë link:
https://youtu.be/AZRMaNjuBpQ
Mirëpo, qëndrimi im dhe i të tjerëve në këtë mënyrë u keqpërdor, saqë të tillët përhapen thashetheme, gënjeshtra, bënë përgojimi, bartën fjalë dhe nga kjo rrëmujë nuk shpëtuan dijetarët e mëdhenj, lërë më unë apo kërkuesit tjerë të dijës.
Madje, këtu me kujtohet një gjë. Në Medine ka ndodhur shumë fitne, ndër to: fitnja e Ebul-Hasenit, e Ali Hasenit, si dhe e Falih elHarbit. Kur Falih elHarbi nuk la dijetarë selefij, i madh apo i vogël pa e përfolur dhe rrezuar, shejh Abbadi, Allahu e ruajttë, kur e refuzojë i tha: “Prej teje kanë shpëtuar vetëm ata që s’janë përmendur, se përndryshe sikur të ishin përmendur edhe ata i kishe bërë xher’h”. Me një fjalë ata kanë shpëtuar se nuk të kanë pyet për ta.
Njësojë, po ndodh edhe sot, nuk e di cili dijetarë ka shpëtuar prej gjuhës se këtyre? Po ashtu, as kërkuesit e dijes dhe as masa e thjeshtë nuk kanë shpëtuar prej gjuhës suaj të ndyrë. Ata, munden me thënë: “Jo ky shejh, jo ai shejh”. Unë e di këtë, ju manipuloni, sepse shujuhet e mëdhenj i keni vetëm për kamuflazh, dhe asgjë tjetër.
Se pakut kështu e dëshmon realiteti dhe këtë do ta dëshmojmë me lejen e Allahut Fuqiplotë!
Shpeshherë e kam pyetur veten në heshtje dhe kam thënë: A nuk punojnë këta me ajetin e Kur’anit:
أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ
‘…A nuk ka ndër ju ndonjë njeri të mençur (që t’ju ndalojë nga e keqja)?’ (Hud, 78).
Si është e mundur që asnjëri prej këtyre kërkuesve të dijes të mos t’ju ndalojë nga e keqja, kur dihet fare mirë se disa prej jush i keni përfunduar studimet e Hadithit, Sheriatit, etj.?!
Por siç thuhet në hadith: “Nga ajo që njerëzit kanë arritur nga fjalët e pejgamberëve të hershëm: Nëse nuk ke turp, vepro çfarë të duash.”
Sqarimi është si në vijim:
1. Flasin kundër shejh Salih el-Feuzanit, duke e akuzuar se kinse nuk ka dituri për Xher’hin dhe Ta’dilin. (Këtë e thotë Semiri, por askush nuk e kundërshton). Edhe pse shejh Zejd el-Med’halij, kur ka folur për dijetarët e kësaj shkence islame, të parin që ka cekur është shejh Feuzani, kurse Semiri, ky “mendjendritur”, e mohon këtë. Këtu po ju sjellim dëshminë e shejh Zejdit:
https://indeksiislam.com/shejh-feuzani-sipas-shejh-zejd-elmedhalij-eshte-nga-dijetaret-e-xherhit-dhe-tadilit/
Dhe ja këtu dëshmia ku ai vet flet; nuk ia kam shpifur unë:
https://www.youtube.com/watch?v=9LJYwrzKQ5Q
A nuk e lexon ky apo shokët e tij librin “Sektet bashkëkohore” të shejh Feuzanit, për ta kuptuar se ai është shumë i ditur për këtë shkencë?
2. Flasin kundër shejh Rebis, se kinse ka gabuar që ka duruar gjatë në refuzimin ndaj rivalëve të tij. (Këtë e thotë Semiri, por askush nuk e kundërshton; madje thotë se “dijetarët e thonë këtë”, dhe nuk e përmend asnjë dijetar). Më poshtë është dëshmia:
https://www.youtube.com/watch?v=9LJYwrzKQ5Q
3. Semiri nuk e kursen gjuhën as ndaj shejh Abadit. Në vitin 2017 kam qenë në Zvicër; që atëherë e kam dëgjuar duke u shprehur në mënyrë të keqe ndaj tij. Por edhe në dëshminë e pikës së dytë, nëse e dëgjoni me vëmendje, ky nuk ka edukatë kur e përmend shejh Abbadin.
4. Dijetarët e mëdhenj, siç janë: shejh Abbadi, shejh Feuzani, shejh Sulejman Ebu’l-Hajl, shejh VasijUllah Abbasi (ligjërues në haremin e Mekës), shejh Salih Alu Shejh, shejh Suhejmi, shejh Rresalani, shejh AbduRrezak el-Bedri, shejh Muhamed Bazmuli (muftiu i Mekës), Komisioni i Dijetarëve të Mëdhenj, si dhe shumë dijetarë të tjerë, nuk i kanë referencë, madje shpesh i akuzojnë me akuza të ndryshme. Krejt këta dijetarë që i përmenda, asnjëri prej tyre nuk ka ndonjë vërejtje.
Mirëpo pse nuk i kanë referencë? Sepse këta ua prishin “matematikat” e tyre të ndyra.
5. I shajnë dijetarët me sharje të ulëta, siç është rasti i shejh Suhejmit, muftia i Medinës; e quajnë “të çmendur”, madje e promovuan me kënaqësi edhe në faqen e xhamisë së tyre, thuajse s’ka ndodhur asgjë. Edhe për këtë dëshmia është si më poshtë:
https://www.youtube.com/watch?v=9LJYwrzKQ5Q
6. Për shejh Sulejman Rruhejlin dhe shejh AbduRrezakun, aq keq flet për ta, saqë thotë: “Na tregojnë përralla.”
Si është e mundur që një kërkues dijes të mos e kursejë gjuhën e vet ndaj këtyre dijetarëve, duke e ditur se përgojimi i dijetarëve është më i rëndë sesa përgojimi i masës së thjeshtë?!
Madje shejh Ibën Uthejmini ka thënë: “Kur përgojohet dijetari, bie vlera e tij te masa dhe pastaj nuk marrin dije prej tyre. Dhe për pasojë, masa merr dije prej të paditurve.”
Këta dy dijetarë të ndershëm, krejt jetën e tyre e kanë sakrifikuar në interpretimin e fesë, sidomos shejh AbduRrezak el-Bedër, duke shpjeguar me dhjetëra libra të akides. Në fakt, ky akuzues nuk ka mendje në kokë të kuptojë sa kanë kontribuar këta në fenë e Allahut të Plotfuqishëm. Dëshmia për këtë është si më poshtë:
https://www.youtube.com/watch?v=9LJYwrzKQ5Q
7. Paralajmërojnë kundër dijetarëve selefijë; përveç atyre që i përmenda më sipër, edhe kundër shejh Rreslanit, dijetarëve të Saudisë, Jemenit, Egjiptit, Kuvajtit dhe shumë dijetarëve të tjerë. Nëse përmenden me emra secili veç e veç, bëhet një listë e gjatë, sepse nuk është fjala për 2–3, por për një shifër marramendëse.
I quajnë të devijuar pa asnjë argument. A është ky dini i Allahut – të flasësh pa fakte?! Jo, assesi. Por këta kanë humbur arsyen dhe nuk e shohin realitetin, dhe kjo është metodologji çifute.
Pikërisht për këtë shejh Rebia ka thënë:
“Vërtet, prej armëve të bidatçive është që ata fillojnë me rrëzimin (diskreditimin) e dijetarëve. Madje kjo është metodë çifute masonike: nëse dëshiron të rrëzosh një ide, atëherë rrëzoji dijetarët ose personalitetet e saj! Prandaj largohuni nga ky trashëgim i shëmtuar dhe respektojini dijetarët.”
8. Referencë të diturisë i kanë vetëm disa shujuh, përafërsisht 4–5 veta. Kjo tregon se e kanë ngushtuar aq shumë rrethin e dijetarëve duke i rrëzuar, saqë vetëm këta kanë mbetur sipas tyre.
9. Natë e ditë brohorisin “dijetarët e mëdhenj, dijetarët e mëdhenj”, por në fund janë me të vegjlit, madje edhe me ata që i ka burgosur shteti i Teuhidit. E dini ju shumë mirë këtë.
10. Gjykimet ndaj dijetarëve, kërkuesve të dijes dhe xhematit i nxjerrin vetë. Kështu që shpesh i shohim duke i akuzuar të tjerët me teb’di (i quajnë bidatçinj), si dhe me shprehjet më të shëmtuara, gjë që tregon se nuk përkon fare me edukatën selefije.
Kjo na kujton thënien e famshme të shejh Albanit, Allahu e mëshiroftë:
“Kam menduar që vetëm akideja është problemi tek të rinjtë, por jo; problem është edhe edukata (terbije).”
11. Vendosin kushtëzime: ose je me ne dhe del me deklarata ashtu si duan ata, ose përndryshe të nxjerrin nga menhexhi. A nuk e dinë ata hadithin:
“Ç’është halli i disa njerëzve që vendosin kushte të cilat nuk janë në Librin e Allahut? Kush vendos një kusht që nuk është në Librin e Allahut, ai është i pavlefshëm, edhe nëse kushtëzohet njëqind herë. Libri i Allahut është më parësor dhe më i drejtë, dhe kushti i Allahut është më i fortë.”
(Fetawa Ibën Tejmije 31/58).
12. Kanë guluv (teprim) në disa dijetarë të caktuar, thuajse nuk ka dijetarë të tjerë, përveç atyre që i përzgjedhin vetë. Saqë, nëse thua: “Mund të ketë gabuar filan dijetari”, aty për aty të akuzojnë se kinse po flet kundër dijetarëve.
Shejh Ahmed en-Nexhmij, Allahu e mëshiroftë, ka thënë:
“Es-Selefije, tek ne, nuk nënkupton pasimin me fanatizëm (taklidin) të ndonjë njeriu prej njerëzve bashkëkohorë, në çdo gjë që ai thotë apo jep fetva.
Ky shembull është një lloj pasimi me fanatizëm (taklid) që ne e llogarisim si një mënyrë prej mënyrave të hizbijëve me mendje të izoluara. Po ashtu është formë prej formave të pasuesve me fanatizëm të medh’hebeve, e cila konsiderohet pasim i shëmtuar.
Dijetari, pavarësisht sa i lartësohet fama e tij, pavarësisht sa e përfshirë është vlera dhe dija e tij, patjetër që diçka i merret dhe diçka i lihet nga fjala e tij.”
(el-Meurid, f. 289)
13. Nëse ne nuk i lavdërojmë ata shujuh që ata i duan, ti aty për aty je armiku i tyre; të shpallin armiqësi dhe mundohen të nxjerrin gjykime prej shujuhve kundër teje. Këtë ma kanë bërë edhe mua, madje edhe atij (Shaban Tolajt) që ka paralajmëruar kundër meje padrejtësisht. Pastaj, Shaban Tolaj e ka bërë këtë me mua duke më goditur me deklaratë.
Sipas tyre: “Ose duhet të jesh si të themi ne, ose të rrëzojmë!”
14. Manipulimin, shpifjen, gënjeshtrën, presionin dhe kërcënimin me fetwat e dijetarëve e kanë zakon kryesor.
Dëshmia për gënjeshtra:
a) Gënjeshtra se kinse unë nuk kam shkuar te shejh Rebia, Allahu e mëshiroftë.
Unë, në fakt, kam shkuar, por nuk na kanë pranuar të hyjmë tek ai. Këtë e di edhe shoku i tij, Shabani, dhe dëshmitar për këtë është vëllai Besim Tetaj.
Këta fatkeqësisht gëzohen kur bëjnë fitne.
(Kjo është gënjeshtra e Semirit.)
b) Gënjeshtra se kinse unë nuk kam qenë në gjyq, ku si rrjedhojë më larguan nga xhamia.
(Kjo është gënjeshtra e Semirit.)
Këtë e ka thënë para gjermanisht folësve gjatë një dersi, diku para gjashtë viteve, pas një orë e dhjetë minutave aty fillon të flet.
Dëshmia është më poshtë:
https://youtu.be/YmZBc2lbZA4?si=aBoMjaYITGL5TJMr
Shtrohet pyetja: Ç’ju duhet atyre kjo çështje, ta dinë apo jo, apo vetëm të flasim diçka dhe të mundohemi të poshtërojmë dikë?! Të tillin e përkujtoj me fjalën e Katade ibën Duames, Allahu e mëshiroftë, i cili ka thënë:
‘Kujdesuni të mos i dëmtoni besimtarët, sepse Allahu i mbron ata dhe zemërohet për shkakun e tyre.’ (Tefsir Ibn Xherir, 22/45).
c — Gënjeshtra e tyre se kinse unë jam fanatik ndaj shejh Muhamedit — kjo nuk qëndron. Mirëpo, përderisa gjykata e shtetit të Teuhidit e ka pastruar ata nga këto akuza, kush jam unë të flas kundër tij?!
Çuditërisht, shumica e përsërisin këtë akuzë ndaj meje. Madje, kur Shaban Tolaj më kërkoi të dilja me deklaratë, sepse ata në Shkup i kishin bërë presion që të dilte kundër meje — ose të të rrëzojmë edhe ty, ose paralajmëro kundër Besim Gjelajt — unë i thashë:
Që nga viti 2018 nuk përkthej më prej shejh Muhamedit, as nuk e promovoj, dhe gjithmonë i kam këshilluar të tjerët që të mos përdorin shprehjen ‘seafika’.
Shaban Tolaj, pa një e pa dy — ose si duket plumbin e kishte në tytë — nxori deklaratë për të kënaqur epshet e Shkupit dhe më goditi mua.
Në fakt, ata vetë kanë qenë fanatikë ndaj shejh Muhamedit, sepse zakonisht e quanin ‘alame’, ndërsa unë sa herë jam pyetur kam thënë vetëm ‘shejh’.
Ju keni qenë teprues atëherë dhe jeni teprues edhe sot: atëherë e lartësuat me tituj të ekzagjeruar, kurse tani e përdhosni në mënyrën më të shëmtuar — edhe pse gjykata e shtetit të Teuhidit (shtetit selefij) e ka shpallur të pafajshëm.
Jo vetëm kaq, por ju keni fanatizëm edhe ndaj shujuhëve tuaj të gjallë: dikë e quani ‘alame’, dikë ‘fekih’, dikë ‘dijetar i xher’hit’!
Ku jeni nga këshilla e shejh Ibn Uthejminit, i cili qorton dhe këshillon të kemi kujdes nga epitetet e tepruara?
d — Gënjeshtra e tyre se kinse unë u them atyre ‘seafika’. Përkundrazi, unë i kam këshilluar të tjerët që të mos e përdorin këtë shprehje.
Si nuk turpërohet njeriu të gënjejë në këtë mënyrë?!
e — Gënjeshtra e Semirit se kinse unë nuk kam shpjeguar libra.
Unë kam shpjeguar ‘Feth’ul-Mexhid’, ‘Sher’hus-Sune’, biografinë e Pejgamberit ﷺ, dhe shumë libra të tjerë të madhësive të ndryshme — por ato nuk janë incizuar.
Sa kam qenë imam në xhaminë time, ka pasur davet selefij, saqë shokët tuaj e kanë pasur derën hapur. Nuk kam shikuar në rrezikun që mund të më vinte, vetëm e vetëm që e vërteta të triumfonte dhe fjala e Allahut të lartësohej.
Ndoshta kjo t’i ka ikur ty, ose ndoshta dëshiron të përdhosësh dinjitetin tim para masës, siç e ke zakon të flasësh gjithmonë mbrapsht për selefitë.
Më vjen turp që jam detyruar t’i shkruaj këto, sepse tek njerëzit e mençur këto gjëra as nuk diskutohen; sepse parimisht njeriu nuk mburret me veprat e tij të mira.
Edhe shejh Rebiun, Allahu e mëshiroftë, e kishin akuzuar me disa gjëra, dhe pastaj ai i përmendi disa prej veprave të tij të mira, sepse u detyrua — duke u mbështetur në fjalën e Uthmanit, radijAllahu anhu, i cili tha:
‘Përse po më vritni? Pasha Allahun! Nuk kam bërë kurvëri as në xhahilije e as në Islam, nuk kam vrarë ndonjë njeri pa të drejtë dhe nuk kam dëshiruar ndonjë fe tjetër që kur Allahu i Madhëruar më udhëzoi. Atëherë, për çfarë më vrasin?!’
Gjithashtu, Uthmani ka përmendur edhe të tjera vepra të mira që i kishte bërë.
ë — Semiri di t’i akuzojë të tjerët për fitne, por unë kam bindjen e plotë se askujt nuk ia lëshon flamurin e fitneve.
15 — Xher’hin e kanë shndërruar në përgojim (gibet) dhe bartje fjalësh (nemime). Ashtu siç thotë shejh Feuzani, Allahu e ruajttë, i shohim natë e ditë duke bërë gibet në emër të xher’hit.
Dëshmia nga shejh Feuzani është në linkun më poshtë; nuk është shqip, por e sjell vetëm në arabisht:
https://www.youtube.com/watch?v=n4FDi62kczc
16 — Gjykimin e shtetit të Teuhidit (shtetit selefij) në lidhje me shejh Muhamedin e refuzojnë, sepse nuk u konvenon; sepse po të ishte në favorin e tyre, do ta kishin ngritur lart në qiell.
Në atë kohë, kur çështja ishte në gjyq, Xhemal Jakupi na dërgonte një audio të shejh Muhamed Eman el-Xhamit, i cili fliste ashpër kundër atyre që refuzojnë gjykimin e Allahut të Lartësuar. Ai këtë e bënte me tendencë — sikur ne të po refuzonim diçka prej gjykimit të Allahut.
Dëshmia e kësaj është më poshtë:
https://www.youtube.com/watch?v=LKz6xw2DoSA
17. Asnjë dijetar i madh nuk i përkrah këto praktika; madje shejh Feuzani e qorton këtë mënyrë dhe e quan përgojim (gibet), shejh Abbadi po ashtu, shejh VasijUllah jo, shejh Suhejmi jo, shejh Salih Alu Shejh jo, shejh AbduRrezak el-Bedër jo — domethënë askush prej tyre.
Madje, padrejtësisht ia atribuojnë shejh Rebis dhe shejh Ubejdit. Kam jetuar me këta dijetarë, kam prezantuar tek ta, kam lexuar dhe vazhdoj t’i lexoj librat e tyre; kam përkthyer shumë prej fjalëve të shejh Rebis, madje edhe broshurën “Këshillat e Llukmanit ndaj birit të vet”, por askund nuk gjendet diçka e tillë e shëmtuar në librat apo ligjëratat e tyre.
Ndaluni, sepse e dëmtuat imazhin e këtyre imamëve të sunetit me sjelljet tuaja të çoroditura. Këndelluni!
Secili lexues duhet ta dijë se këtyre imamëve u është njollosur padrejtësisht imazhi prej dy grupeve njerëzish:
Prej bidatçive.
Prej atyre që nuk janë të pajisur me edukatën (ahlakun) e këtyre shujuhëve.
18. Gjithë përpjekjet e tyre kanë për qëllim vetëm rrëzimin e dijetarëve; nuk kanë preokupim tjetër. Për këtë, zakonisht përmendin vetëm 4-5 emra dijetarësh, kryesisht ata që u shkojnë për shtati. Për këtë arsye e kanë ngushtuar aq shumë çështjen, sikur Falih el-Harbi në kohën e vet. Dëshmi për këtë keni më lart.
19. Ata kanë zakon t’iu paraprijnë dijetarëve në gjykime. Për këtë, i shohim se, para se të flasin dijetarët e mëdhenj, ata kanë folur fshehurazi kundër shejh Muhamedit, madje edhe kundër shejh AbduRrezakut.
Në vitin 2016, kanë paralajmëruar kundër ligjëratave të shejh Sulejman Rruhejlit kur ai udhëtoi për davet në Gjermani. Këta shumë herët flasin dhe paralajmërojnë kundër dijetarëve selefijinë.
Në anën tjetër, vajtojnë dhe akuzojnë: “Jo, ju po flisni kundër shujuhëve!” Po ju, çfarë po bëni?
Dëshmia ku Arafati flet kundër shejh AbduRrezak el-Bedrit është:
https://www.youtube.com/watch?v=aJXIx9oVPKA
20. Shejh Feuzanin, Allahu e ruajttë, nuk e marrin në konsideratë, edhe pse ai ka këshilluar të lemë shkaqet që na përçajnë dhe të marrim shkaqet që na bashkojnë. Audioja ku flet për këtë në YouTube nuk përkthehet, as nuk promovohet, madje mundohen ta fshehin.
Sa herë që unë e kam postuar, më kanë sulmuar në rrjetet sociale me sulme të ndryshme. Kjo tregon se ata kanë defekte serioze. Dëshmia për këtë audio me titra shqip është:
https://youtu.be/AZRMaNjuBpQ
21. Nëse je me ta, je më i miri; nëse je kundër tyre, je më i keqi. Sa herë të prishen me ty, të shpalosin edhe gjërat më të imta (kjo është e dëshmuar kur ka ndodhur fitne), sidomos nëse dinë diçka nga jeta jote private. Kur bëhesh me ta, bëjnë sikur nuk ka ndodhur asgjë.
22. Takimet e fshehta – për këtë ekziston audio ku AbdulVahid Med’halij dëgjohet duke thënë:
“Po, e këna dosjen e Jemenit, Siris, Libis.” Madje, për këtë edhe është burgosur.
Umër ibën AbduAziz, Allahu e mëshiroftë, ka thënë:
“Kur sheh njerëz që flasin fshehtas për çështje fetare, duke u veçuar nga masa e gjerë, dije se ata janë duke themeluar devijimin.”
https://www.youtube.com/watch?v=jfoErVhmn-4
Sqarim: E kam sjellë këtë link si dëshmi, jo për të pranuar gjithçka që flitet aty. Shejh Rebia asnjë lidhje nuk ka me këto broçkulla; fatkeqësisht, ata që i kanë mbajtur fshehurazi shejh Rebis, e kanë dëmtuar shejhun dhe ua kanë dhënë mundësi bidatçive ta sulmojnë, ndërkohë që shejhu është i pastër nga kjo akuzë.
23. Dalja me deklarata apo sqarime pas fitneve, duke përmendur emrat e atyre që i nënshkruajnë, nuk është metodë e menhexhit. Kur ndodhi fitneja në Medinë, pas sulmeve të 11 shtatorit, jemi ndarë nga hizbijinët dhe ata kanë bërë një gjë të tillë. Kur pyetëm dijetarët e Medinës për gjykimin e këtyre deklaratave, të gjithë, të mëdhenj e të vegjël, na thanë:
“Kjo është metodologji hizbije.”
Pyetja që lind: Si mundet metoda e hizbijëve të prezantohet si metodë selefije?
24. Tek shprehja (عاهر), shejh Ibën Bazi ka thënë:
“Varet çfarë ka për qëllim thanësi . Nëse ka për qëllim imoralitetin, atëherë ashtu merret. Dhe nëse ka për qëllim të pa moralshëm, atëherë i bie ashtu.”
Pse ju gjithmonë e interpretoni vetëm si doni ju? Në rregull, as unë nuk e përkrahi këtë shprehje, mirëpo pse e përdorni sipas dëshirës tuaj? A kështu jeni edukuar në studime?
25. Selefiu, besimtari i sinqertë, ndjek argumentin e jo epshin e tij, siç ka thënë imam Albani:
“Ne shkojmë ku shkon argumenti.”
Jo si ju, që në të kaluarën keni pohuar krejt ndryshe e tani krejt ndryshe. Të pretendosh se ndjek argumentin, ndërkohë që ndjek persona të caktuar me fanatizëm, kjo nuk tregon asgjë të vërtetë. Tregon vetëm se fanatizmi e ka humbur shikimin dhe të vërtetën e sheh si të kotë, dhe të kotën si të vërtetë.
Siç ka thënë Hudhejfe radijAllahu anhu:
إِنَّ الضَّلَالَةَ حَقُّ الضَّلَالَةِ أَنْ تَعْرِفَ مَا كُنْتَ تَنْكُرُ، وَتَنْكُرَ مَا كُنْتَ تَعْرِفُ، وَإِيَّاكَ وَالتَّلَوُّنَ فِي دِينِ اللَّهِ؛ فَإِنَّ دِينَ اللَّهِ وَاحِدٌ
“Devijimi i vërtetë është të njohësh atë që dikur e refuzove dhe të refuzosh atë që dikur e njihje si të vërtetë. Ruaju luhatshmërisë në fenë e Allahut, sepse feja e Allahut është një.
Si nuk merrni mësim nga porositë e Shejh Salih elFeuzan, Allahu e ruajttë, i cili thotë:
Nuk flet për nderin e dijetarëve që i përmbahen të vërtetës veç njeri prej tre kategorive:
ose një munafik i njohur për dyfytyrësi (nifak);
ose një mëkatar që urren dijetarët sepse ata e ndalojnë nga mëkati;
ose një hizbij i humbur që urren dijetarët sepse ata nuk janë në pajtueshmëri me grupin e tij dhe idetë e tij të devijuara.
(el-Exhuibetul-Mufideh f.74)
Ju, ku bëni pjesë këtu?
Rruga që keni zgjedhur — me sharje, ofendime, teprime dhe akuza të pabaza ndaj dijetarëve dhe kërkuesve të dijes — nuk është rruga e Ibën Bazit. Këtë e ka pohuar edhe shejh Abbadi. Shikoni pas kujt po rreshtoheni!
Shënim:
Me vjen shumë keq që jam detyruar ta shkruaj këtë shkrim, sepse nuk ia vlen të humbësh kohë me ta. Gjithashtu, më vjen keq që lexuesi i nderuar duhet t’i lexojë këto gjëra të neveritshme.
Por çfarë të bëjmë? Prej vitit 2018 më shajnë, tani jemi në vitin 2025, më ofendojnë, më përgojojnë, më dëmtojnë në forma të ndryshme; saqë kanë arritur të më ndalojnë ligjëratat në xhamitë e tyre, të bëjnë bojkot ndaj meje për vite, dhe më godasin pas shpine, duke thënë pastaj çuditërisht: “Unë e dua Besimin.”
Publikisht, distancon nga krejt këto, rrugës së tyre, menhexhit të tyre, edukatës së tyre dhe davetit të tyre, sepse unë dhe ata kemi një dallim të madh, sa lindja dhe perëndimi.
Dua ta takoj Allahun Fuqiplotë pa njollosur gjuhën time dhe pa cenuar nderin e dijetarëve të mëdhenj selefij.
Allahu i Lartësuar thotë:
وَاتَّقُوا يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللَّهِ ۖ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
“Dhe ruajuni një ditë kur në të ktheheni tek Allahu, dhe secilit njeri i plotësohet ajo që e ka fituar, dhe atyre nuk u bëhet padrejtë.” (Bekare 281)
Lexues të nderuar, sinqerisht ju kërkoj ndjesë, sepse nuk është natyra ime të shkruaj kaq gjatë dhe me këtë stil, por isha i detyruar.
Ajo që është e saktë është prej Allahut, kurse ajo që është gabim është prej shejtanit; për çdo gjë Allahut i kërkojmë falje.
E lus Allahun e Madhërishëm të na dhurojë sukses në jetë dhe përfundim të mirë, dhe lutja jonë e fundit është: Uel-hamdu lil-Lahi Rabil-Aleminë.