Mallkimi
đ Mallkimi dhe domethĂ«nia e tijâ
Po ata qĂ« kĂ«tĂ« lloj mallkimi i’a bĂ«jnĂ« besimtarĂ«ve musliman, sa e rĂ«ndĂ« Ă«shtĂ«! E thonĂ« pa pikĂ« hezitimi dhe problemi, sikur Ă«shtĂ« lĂ«vdatĂ« dhe jo mallkim (Allahu na ruajt)âïž
đ Shejkh Muhamed ibĂ«n Salih el-Uthejmin, All-llahu mĂ«shiroftĂ«.
Mallkim do të thotë: Largim dhe përjashtim nga mëshira e All-llahut të lartësuar, nëse thua: O All-llahu im mallkoje filanin, ti do të thotë ke për qellim që All-llahu ta largojë dhe përjashtoj nga mëshira e Tij, All-llahu na ruajt.
Për këtë mallkimi i personit të caktuar konsiderohet nga mëkatet e mëdha, do të thotë nuk lejohet që të mallkohet personi i caktuar, duke thënë:
O All-llahu im, mallkoje filanin, ose Mallkimi i All-llahut qoftë mbi ty, apo ngjashëm me ketë.
Sa qĂ« edhe nĂ«se Ă«shtĂ« pa besimtarĂ«, mirĂ«po akoma Ă«shtĂ« gjallĂ«, gjithashtu nuk lejohet mallkimi i tij, ngase Pejgamberi sal All-llahu alejhi ue sel-lem kur filloj tâi mallkojĂ« disa, duke thĂ«nĂ«: o All-llahu im mallkoje filanin, o All-llahu im mallkoje filanin, duke i cekur me emra, atĂ«herĂ« All-llahu i lartĂ«suar i tha: âTy nuk tĂ« takon asgjĂ« rreth çështjes se a do t’ua pranojĂ« Ai pendimin apo do t’i dĂ«nojĂ« ata, nĂ« tĂ« vĂ«rtetĂ« ata janĂ« zullumqarĂ«â (Ali Imran 128).
Ka disa njerëz, xhelozinë që e kanë, ajo e shtyn që ta mallkojë ndonjë person konkret që edhe nëse është pa besimtarë nuk lejohet, ngase ti nuk e di, ndoshta All-llahu e udhëzon.
Sa prej njerëzve ishin agresiv ndaj muslimanëve dhe islamit, mirëpo i udhëzoi All-llahu dhe u bënë prej me të mirëve nga robërit e All-llahut besimtarë!
Tâju sjellim njĂ« shembull konkret, Umer ibĂ«n Hatab, radijAll-llahu anhu, njeriu i dytĂ« pas Ebu Bekrit nĂ« kĂ«tĂ« umet, ishte prej armiqve me tĂ« ashpĂ«r ndaj islamit, mirĂ«po All-llahu ia hapi gjoksin dhe e pranoj islamin.
Halid ibën Velid, radijAll-llahu anhu, i luftojë muslimanët në betejën e Uhudit, ishte prej atyre që iu shkaktojë muslimanëve disfatë dhe humbje, po ashtu Ikremete ibën Ebi Xhehel, e shumë prej sahabëve të mëdhenj të cilët ishin prej armiqve me të ashpër ndaj islamit, mirëpo All-llahu i plotfuqishëm i udhëzoi.
PĂ«r kĂ«tĂ« All-llahu i lartĂ«suar thotĂ«: âTy nuk tĂ« takon asgjĂ« rreth çështjes se a do t’ua pranojĂ« Ai pendimin apo do t’i dĂ«nojĂ« ata, nĂ« tĂ« vĂ«rtetĂ« ata janĂ« zullumqarĂ«â (Ali Imran 128).
Kurse, nëse vdes njeriu si pa besimtarë, e dimë që ka vdekur si pa besimtarë, nuk ka të keqe që ta mallkojmë, ngase është humbur shpresa nga udhëzimi i All-llahut ndaj tij, ngase ka vdekur në kufër.
MirĂ«po, çfarĂ« Ă«shtĂ« dobia nga mallkimi i tij, ndoshta kjo mund tĂ« hyjĂ« nĂ« fjalĂ«n e Pejgamberit salAll-llahu alejhi ue sl-lem: âMos i ofendoni tĂ« vdekurit, ngase ata shkuan tek ajo qĂ« e punuanâ.
Ne i themi këtij njeriu që e mallkon pa besimtarin i cili ka vdekur në kufër, i themi: mallkimi yt ndaj tij nuk ka dobi në realitet, sepse ai vetëm së e ka merituar përjashtimin dhe largimin nga mëshira e All-llahut, ai assesi nuk bënë pjesë në mëshirën e All-llahut, përkundrazi është nga banorët e përhershëm të zjarrit.
Gjithashtu edhe kafshĂ«t, nuk lejohet tĂ« mallkohet kafsha, deveja, gomari, lopa, delja, nuk lejohet qĂ« tâi mallkosh kĂ«to, insheAll-llah do tĂ« flasim prapĂ« tek hadithet tjera.
đ Shejkh Muhamed ibĂ«n Salih el-Uthejmin, All-llahu e mĂ«shiroftĂ«.
đ Sherh Rijadus-salihin (4/117-118).
âPĂ«rktheu: Besim Gjelaj.